عید فطر، روز چیدن میوه های شاداب استجابت مبارک باد

جلــوۀ عیـــد به حســـن مـۀ نو دیــــدم دوش

مرغ شب را همه شب تا به سحربود خروش

مطـرب شـهـر نوای همگانی بنــــــوا خـــت

شــادی و هلهلۀ عیــــد رسید گو ش به گــوش

مـؤمنان را ز فیوض رمضــان و طــا عــــت

مژدۀ لطف خــدا داد بــه هـر گوش ســـروش

مؤمنان هـرسـو بیاراست درو خانۀ خـو یــش

دشمن و دوست نـــگر در مسـجد دو شـادوش

عید از قـــــلـــــب مسـلمـــان بزدا یــــد کینــه

آتش دشمنی و کین بسـازد خـــــــــــامــــوش

کودکان جامۀ نو کرده به تن شـــــاد و خـــرم

به کفش بسته حنا د ختـــــرك زربف پـــــــوش

عید فطر.. عید پایان یافتن رمضان نیست.. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است.. چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود. رمضان کوره ایی است که هستی انسان را می سوزاند و آدمی نوبا جانی تازه از آن سر بر می آورد. فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. بناست که رمضان با سحرهاوافطارهایش.. با شبهای قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر درعید فطر درنیابیم که از نو متولد شده ایم.. اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم.. عید فطر عید ما نیست.